Post Description

Yes - Fragile [remixed by Steven Wilson] (2015)



*** Fragile is the fourth in a series of remixed and expanded Yes Classics. The album has been mixed for 5. 1 Surround Sound from the original multi track studio masters by Steven Wilson and is fully approved by Yes. The CD features a completely new stereo album mix by Wilson plus six additional tracks and four newly mixed from multi-track We Have Heaven (full mix), South Side of the Sky (early version), All Fighters Past (previously unreleased), We Have Heaven (A-capella) mixed by SW + Roundabout (rehearsal take/early mix) and Mood for Another Day (alternate take of Mood for a Day ). ***




















Tracklist:

01. - Roundabout (2015 stereo mix) 8:33
02. - Cans and Brahms (2015 stereo mix) 1:40
03. - We Have Heaven (2015 stereo mix) 1:39
04. - South Side of the Sky (2015 stereo mix) 8:00
05. - Five Per Cent of Nothing (2015 stereo mix) 0:36
06. - Long Distance Runaround (2015 stereo mix) 3:31
07. - the fish (Schindleria Praematurus) (2015 stereo mix) 2:38
08. - Mood for a Day (2015 stereo mix) 2:58
09. - Heart of the Sunrise (2015 stereo mix) 11:39
10. - Roundabout (rehearsal take, early mix) 8:08
11. - We Have Heaven (full version, Steven Wilson mix) 2:21
12. - South Side of the Sky (early version, Steven Wilson mix) 5:12
13. - All Fighters Past (Steven Wilson mix) 2:32
14. - Mood for Another Day (previously unreleased take) 3:04
15. - We Have Heaven (acapella, Steven Wilson mix) 2:00












*** Yes is een progressieve rockband, in 1968 opgericht in Londen. Kenmerkend voor de muziek zijn de complexe ritmes en harmonieën, de virtuositeit van de muzikanten, de meerstemmige zang en de mystieke teksten. Sommigen zullen daarbij de hoge, ietwat engelachtige zang van Jon Anderson willen noemen en het aparte, zware basgeluid van Chris Squire. Het mystieke aspect van Yes wordt vaak geaccentueerd door de vele hoesontwerpen die kunstenaar Roger Dean voor Yes heeft gemaakt.

Door de jaren heen heeft Yes talloze bezettingen gekend. Op een zeker moment waren er zelfs twee groepen die de naam Yes voerden. Na een gerechtelijke uitspraak mocht de ene groep (bestaande uit Squire, Rabin, Kaye, White) zichzelf Yes noemen, de andere groep ging verder als Anderson Bruford Wakeman Howe. Onder die naam brachten zij één titelloos album uit. Later zijn deze twee groepen gefuseerd en bestond Yes voor enige tijd uit acht muzikanten. Een ander opmerkelijk feit is dat Trevor Horn, zanger en bassist van Buggles, bekend van hits als Video killed the radio star, één album Drama (met enige twijfel) de zang voor zijn rekening nam. Na dit album, en een driejarige pauze van de band, verruilde Horn de microfoon voor de mengtafel voor de productie van het commercieel uiterst succesvolle 90125 (een titel die slaat op het catalogusnummer van dit album bij Atlantic). De meeste leden die ooit tot Yes hebben behoord zijn Britse muzikanten, maar Yes heeft ook leden gehad uit Zwitserland, Zuid-Afrika, Verenigde Staten en Slovenië. Een alfabetisch overzicht van de muzikanten die in de loop der jaren tot Yes hebben behoord:

Jon Anderson (zang, instrumenten)
Peter Banks (gitaar, zang)
Bill Bruford (drums)
Benoît David (zanger)
Jon Davison (zanger}
Geoff Downes (toetsen)
Trevor Horn (zang, bas)
Steve Howe (gitaar, zang)
Tony Kaye (toetsen)
Igor Khoroshev (toetsen, zang)
Patrick Moraz (toetsen)
Trevor Rabin (gitaar, toetsen, zang)
Billy Sherwood (gitaar, toetsen, zang)
Chris Squire (bas, zang)
Oliver Wakeman (toetsen)
Rick Wakeman (toetsen)
Alan White (drums, zang)

Toen Rick Wakeman de band verliet, werd Vangelis gevraagd zijn plaats in te nemen. Na enkele weken oefenen, bleken de muzikale ideeën te ver uit elkaar te liggen om tot een goede samenwerking te komen en werd Wakeman vervangen door Patrick Moraz.

Gastmuzikanten zijn onder andere:

Jeff Berlin (bas)
Tom Brislin (toetsen)
Tony Levin (bas)
Volgens veel fans is de meest tot de verbeelding sprekende bezetting die met Anderson, Squire, Howe, Wakeman en White, hoewel dit niet de oer-formatie van de band is.

Na Magnification en de lange tournee die erop volgt ligt de band tijdelijk stil. Alle leden zijn intussen met eigen projecten bezig. Als Yes later een doorstart maakt, is dit zonder Anderson. Deze is met een ernstige luchtweginfectie in het ziekenhuis opgenomen na hierdoor in een coma te zijn geraakt. Hij zweeft in die tijd tot tweemaal toe op de rand van overlijden, raakt nogmaals kort in een coma en knapt daarna pas op. Yes besluit intussen niet op Anderson te wachten en neemt Benoît David in dienst. Wakeman bedankte; hij had al enige tijd het langdurig op tournee gaan vanwege gezondheidsredenen opgegeven. Voor de tournee van 2009 werd daarom Oliver Wakeman, Ricks zoon, gevraagd. Yes ging hierna de studio in voor het album Fly from Here, met Benoît David op zang en eerst Oliver Wakeman en later Geoff Downes als toetsenist. Oliver Wakeman werd om onbekende redenen plots bedankt en vervangen door Downes, met wie Howe al lange tijd samenwerkt in de band Asia. Tegelijkertijd waren Anderson en Wakeman een kleine toer door Engeland begonnen. Resultaat van deze samenwerking is The living tree en een daaropvolgende live-cd/dvd. Fly From Here verscheen medio 2011. Tijdens de promotietournee voor dit album werd Benoît David, die met stemproblemen en wat problemen in de privésfeer tijdelijk naar huis was gegaan, vervangen door Jon Davison van Glass Hammer. David vernam dit nieuws middels het lezen van een interview met Squire en niet via directe weg. Jon Davison werkt nog steeds samen met Glass Hammer. Deze band bracht met Davison Perilous uit. Intussen bracht Jon Anderson een tweetal nieuwe albums uit.

Billy Sherwood zal de, in juni 2015, overleden Chris Squire vervangen gedurende de Noord-Amerikaanse tour in 2015, zoals hij dit gedurende diens ziekte ook had gedaan. Het is vooralsnog onbekend of hij definitief de nieuwe bassist van de band zal worden. ***