Post Description

Nederland Zingt op Zondag 22 november 2009

Ds. Van der Veer brengt een bezoek aan Brugge. Daar ontmoet hij het echtpaar Jenny Verplanke en Wim Engels. Ze vertellen over het project 'Art for All'.

Ds. Van der Veer over deze uitzending:

Het dorp telt maar drie straten. Het stratenplan is sinds 1600 nooit meer gewijzigd. De jongens- en de meisjesschool, die het dorp ooit kende, zijn geen scholen meer. De gebouwen staan er nog wel.

Op het dak van de meisjesschool is een torentje gebouwd. Er hangt zelfs nog een kleine klok in. Ooit zal het klokje de meisjes op het schoolplein opgeroepen hebben voor het middaggebed. Er is ook een kleine kapel. Op het oude schoolplein staat een eeuwenoude notenboom.

De school heeft de laatste jaren een ander aanzien gekregen. Er is een nieuw dak opgekomen. De ramen en deuren zijn voorzien van een nieuw kleurtje verf. Maar de grootste verandering heeft binnen plaatsgevonden. Er is een atelier gebouwd. Jenny Verplanke is daar bijna dagelijks te vinden. De vrouw van een man, die jarenlang voorganger was van een Pinkstergemeente. Zendeling zijn ze ook samen geweest. Maar nu leven Jenny en haar man Wim samen van de kunst.

Hoe kan zo'n enorme verandering gebeuren? Mensen die eerst leefden van giften en gaven, maar die nu, door hard werken een goed belegde boterham in de kunst verdienen. Hoe anders werd hun leven: van straatpredikers tot mensen die regelmatig in allerlei galeries en kunsttentoonstellingen zijn te vinden.

Zijn het mensen die hun oorspronkelijke roeping verzaakt hebben? Of zoals Demas, de wereld hebben verkozen? Wie dat denkt heeft het mis. De mensen van toen zijn nog altijd de mensen die zich gedreven weten door Gods Geest.

Als u daar meer van wilt weten, kijk dan naar deze uitzending van Nederland Zingt op Zondag. Een uitzending uit Vlaanderen.

----------------------------------------

Nederland Zingt op Zondag 6 december 2009

Opnieuw steekt ds. Arie van der Veer de grens over om een bezoek in België af te leggen. Deze keer ontmoet hij een bijzonder echtpaar: Jo en Kristien Rocha.

Ds. Van der Veer over deze uitzending:

Hun huwelijk werd gezegend met vier kinderen. Bij de geboorte van elk kind nam hij, zoals ooit de oude Simeon deed, het kind in zijn armen en prees God voor dit nieuwe leven. Dat deed hij ook toen hun tweede kindje op de leeftijd van drie jaar na een paar maanden van ernstige ziekte aan acute leukemie stierf. Na veertig dagen in coma te hebben gelegen stierf hun zoontje in hun armen.

Vooral om het verhaal van dat jongetje zocht ik dit echtpaar in België op. Zij had mij geschreven. Tijdens de moeilijke periode in het ziekenhuis hadden zowel hij als zij heel veel troost en steun gehad van het programma 'Nederland Zingt op Zondag'.

Overdag waakte zij bij het ziekbed. Hij was er 's nachts. Hij hield daar op de afdeling intensive care op een bijzondere manier de wacht. Hij speelde op zijn gitaar en maakte muziek. Het waren vooral psalmen die hij bezong. Hij greep naar de psalmen, omdat juist deze liederen woorden geven aan situaties, waar soms geen woorden meer voor zijn, en mensen slechts kunnen kreunen naar God. Die psalmen wezen hem naar God en naar Zijn onfeilbare karakter.

Het moment van het sterven van hun kind werd een heilig moment. Nooit hebben zij in hun leven zo krachtig de aanwezigheid van God ervaren. De heftige pijn van dat moment was voor haar de pijn van een nieuwe geboorte. Ze gaf haar kind terug aan God. En hij loofde God.

U kunt het allemaal gaan horen en zien in deze uitzending van Nederland Zingt op Zondag.

----------------------------------------

Nederland Zingt op Zondag 13 december 2009

Ds. Arie van der Veer bezoekt Els van Teijlingen. Een bijzondere vrouw die met een groep aidswezen uit Oeganda voor korte tijd in Nederland is, om te vertellen over haar werk.

Ds. Van der Veer over deze uitzending:

Els van Teijlingen zag Sarah, een ziek meisje van zo'n 3 jaar. Ze raakte haar in haar hart. "Toen ik haar zag zitten, kon ik wel janken. Ik sprak met de persoon die haar bracht en vroeg of de oom, die verantwoordelijk was voor haar, de volgende keer kon komen om mee te praten. Hij kwam die volgende keer, maar toen ik hem vroeg of hij Sarah elke drie weken naar de mobiele kliniek kon brengen, zei hij: 'Je denkt toch niet dat ik mijn tijd en fiets spendeer aan dat dode ding?'. Dat heeft me erg geraakt, Sarah was een dood ding! Dat mag niet, ze is gemaakt naar het beeld van God en ze zou sterven zonder ooit te zijn liefgehad".

Sarah werd voor Els het motief om in Oeganda zich te gaan inzetten voor kinderen met aids. Zo werd in het stadje Soroti het huis 'Amecet náinapakin' (schuilplaats van vrede) gebouwd. Ernstig zieke kinderen worden daar vol liefde verzorgd. Blijdschap en verdriet wisselen elkaar daar af. Blijdschap om de vele kinderen, die herstellen. Verdriet om kinderen, die sterven.

Sarah werd één van de eerste bewoners. Els is vaak bang geweest dat Sarah het niet zou halen, ze was zo ziek! Maar vandaag leeft Sarah nog steeds, en ze is officieel haar pleegdochter.

De wereld kent vele Sarah's. Honderdduizenden kinderen zijn besmet door het aidsvirus. Daarom heeft de wereld meer huizen van vrede nodig.