Post Description

Meester Mark vraagt door:
Talloze leraren storten hun hart uit. Ook zij worden gedwongen om toetsen eindeloos te analyseren en elke scheet van hun leerlingen in drievoud te notuleren. Dreigen ze allemaal te bezwijken, of fietsen er in het onderwijs ook nog mensen fluitend naar hun werk? In Meester Mark vraagt door gaat de auteur langs bij tientallen leerkrachten van basis- en middelbare scholen die wél overleven in het onderwijs. Ze beschrijven wat hen dwars zit, maar laten vooral zien hoe zij de rompslomp succesvol te lijf gaan. Met veel humor vertellen de docenten hoe ze ontsnappen aan de vergadermanie, verantwoordingsdrift en inspectiestress; hoe ze brutale leerlingen onder de duim houden, onbeschofte ouders de mond snoeren en buitenstaanders de les lezen die denken dat leraren slechts ontspannen achterover leunen tot het alweer vakantie is. Samen geven ze antwoord op de vraag die leraren zich vaak vertwijfeld stellen: Hoe houd ik het hoofd in hemelsnaam boven water?

Meester Mark graaft door:
Twee aan twee schuiven zijn leerlingen in hun houten bankjes. Terwijl ze kliederen met kroontjespennen, steekt meester Janus nog 'ns zo'n lekkere Schimmelpenninck-sigaar op. En juf Marjan, zij hangt haar baby in de kring even rustig aan haar tiet. Het lijkt ontzettend lang geleden, maar veel leraren herinneren zich nog precies hoe het er vroeger aan toe ging op school. In Meester Mark graaft door vertellen tientallen onderwijzers in hart en nieren hoe hun beroep in ruim een halve eeuw is veranderd. Nonnen geven breiles met stug katoenen garen. Wie niet braaf mee doet, verdwijnt tijdelijk in het kolenhok. Door lokalen fladderen zebravinkjes, in koffiekamers dribbelen cavia's. Het schoolhoofd dat een tv-toestel aanschaft, krijgt een meute vaders op zijn dak: Gaat dat niet te ver?
Het wordt nog veel gekker. De leerlingen van meester Ter Voorde noemen hem opeens 'Henkie'. En wie wandelen daar de school binnen: Leesmoeders? Pas op hoor, straks nemen ze de tent over! Krijtjes worden vervangen door digipennen, werkboekjes wijken voor iPads. En van elke scheet die leerlingen laten, wordt een verslag gemaakt.
Maar terwijl de meesters afhaken, blijven de juffen hun werk trouw. Want of het nou 1950 is, of 2016: leerkracht zijn, blijft natuurlijk het mooiste beroep van de wereld.

Meester Mark draait door:
De onervaren meester maakt een vliegende start: hij strikt veters, plakt pleisters op kapotte knieën en leert zijn groep rekenen en schrijven. Helaas blijft het schooljaar niet zo idyllisch. Een jongen met het Gilles de la Tourette-syndroom roept vijftig keer per dag mamamia-pizzeria. Een meisje dat categorisch zwijgt, communiceert door opzichtig in het kruis van haar leerkracht te grijpen. En de moeder van een aartsluie leerling concludeert dat haar zoon een Winti-kruidenbad en vier weken absolute rust nodig heeft. Geleidelijk groeit bij de voormalige verslaggever twijfel: Heeft hij de juiste carrièreswitch gemaakt? Dromen, durven, doen, blijkt niet zo simpel als het lijkt. De bureaucratie in het onderwijs is enorm. Een leuke les voorbereiden? Helaas, er moet eerst een arrangementenplanning gemaakt worden. De leerlingen de baas blijven, is bovendien moeilijker dan gedacht. Op de Pabo, waar je met broddelwerk prima cijfers kunt scoren, heeft orde houden geen prioriteit. Daar is het belangrijker om een vis te kleien. Uiteindelijk belandt Mark op een skippybal van een haptonoom - en hakt hij de knoop door.


  
Was verzoek:
Sylvia | VJRag op maandag 10 september 2018 | 14:25 
zou je mischien ook aan boeken van Mark van der Werf 
[meester Mark] kunnen komen? Bij voorbaat hartelijk dank.
-------------------------------------------------------------------------
Alsjeblieft.