Post Description
Kayak - The Golden Years Of Dutch Pop Music
*Disc 1
01. Lyrics
02. Try To Write A Book
03. Mammoth
04. Ballad Of The Cripple
05. See See The Sun
06. Give It A Name
07. Wintertime
08. Alibi
09. We Are Not Amused
10. Serenades
11. Chance For A Lifetime
12. My Heart Never Changed
13. Still My Heart Cries For You
14. Raid Your Own House
15. Do You Care
16. Nothingness
17. Starlight Dancer
18. Irene
19. Want You To Be Mine
20. Golddust
21. Ruthless Queen
22. Ivory Dance
*Disc 2
01. Phantom Of The Night
02. Ballad For A Lost Friend
03. Keep The Change
04. Winning Ways
05. Lost Blue Of Chartres
06. Theme From Spetters Part II
07. Anne
08. The Sight
09. Periscope Life
10. Astral Aliens
11. Total Loss
12. What's Done Is Done
13. Seagull
14. The Sword In The Stone
15. The King's Enchanter
16. Tintagel
17. Who's Fooling Who
18. Rain In May
19. In The Winter
20. Merlin
*** Kayak is een Nederlandse symfonische-rockgroep.
De band werd in 1972 opgericht door Ton Scherpenzeel (toetsen), Pim Koopman (drums), Max Werner (zang), Jean Michel Marion (basgitaar) en Johan Slager (gitaar). De band kwam voort uit de scholierenband van Scherpenzeel en Koopman, High Tide Formation. In datzelfde jaar werd Marion vervangen door Cees van Leeuwen.
Met hun eerste twee albums (See see the sun en Kayak II) behaalde de band enkele kleine nationale successen. In 1975 stapte Van Leeuwen uit de band en werd vervangen door Bert Veldkamp. Hierop volgde de opname van Royal bed bouncer. In datzelfde jaar leverde de band een bijdrage voor het Boekenweekgeschenk, het album Zing Je Moerstaal. Kayak vertolkte het gedicht 'Boezem' van Harry Mulisch op muziek van Ton.
Na de opnamen van The last encore (1976) verlieten Koopman en Veldkamp de band. Koopman scoorde vanaf 1978 een aantal grote successen met zijn band Diesel. Daarnaast was hij producent van het duo Maywood. Vervangers in Kayak waren drummer Charles-Louis Schouten en bassist Theo de Jong. De grootste hit tot dan toe werd behaald met de gelijknamige single van het album Starlight Dancer. Werner gaf, na de opname van dit album, aan de microfoon definitief in te willen ruilen voor de drumstokjes. Scherpenzeel wil Werner als groepslid niet kwijt en biedt hem de plaats achter de drumkit aan, ten koste van Charles-Louis Schouten. Theo de Jong heeft er op deze manier ook geen zin meer in en verlaat, ondanks het succes van het laatste album, de band. Edward Reekers, die al jaren fan van de groep was, werd de nieuwe zanger, na door een aantal vrienden aangespoord te zijn om vooral een democassette op te sturen. Peter Scherpenzeel (de broer van Ton en voorheen roadie van de band) wordt de nieuwe bassist en meteen werden er ook twee achtergrondzangeressen aangenomen: Irene Linders (popjournaliste en partner van Ton Scherpenzeel) en Katherine Lapthorn (partner van Peter Scherpenzeel). Dat dit een goede beslissing was, bleek uit het enorme succes dat de band had met het album Phantom of the night en dan vooral met de single Ruthless queen die een zesde plaats haalde in de Nederlandse top-40, al zijn Werner en Slager het aanvankelijk niet eens met het feit dat er achtergrondzangeressen aan de band worden toegevoegd.
In 1980 leverde de band de titelmuziek bij de film Spetters van Paul Verhoeven (het nummer Spetters, dat als Lost blue of Chartres op het album Periscope life verscheen).
In 1981 werd de rock-opera Merlin opgenomen die een zijde van het gelijknamige album inneemt. Hoewel dit album als een van de beste van de band bekendstaat behaalde het nauwelijks commercieel succes. Merlin grijpt wat terug op de symfonische rock die de groep begin jaren 70 maakte maar dit muziekgenre is begin jaren 80 een stuk minder populair. Dit is onder andere te wijten aan de opkomst van de punk-beweging eind jaren 70. De achtergrondzangeressen verlieten de band en na de opname van Eyewitness leek het einde van de band een feit. Overigens wordt Eyewitness alleen nog uitgebracht om aan de contractuele verplichtingen van de platenmaatschappij te voldoen. Eyewitness is een semi-live album, d.w.z. een in de studio opgenomen album waarbij het applaus en gejoel van het publiek pas later zijn toegevoegd. Op het album staan vooral oudere nummers van de band, aangevuld met 3 nieuwe nummers. Eind 1981/begin 1982 valt het doek voor Kayak. Scherpenzeel richtte in 1982 de band Europe op (niet te verwarren met de gelijknamige Zweedse groep), met John Philippo (zanger van de voormalige Nederlandse symfonische rockband Sfinx en ook korte tijd zanger van Kayak) en daarin nog 2 ex-leden van Kayak (Slager en Veldkamp), waarmee een titelloos debuutalbum werd opgenomen. Het grote succes bleef echter uit en Europe werd in 1984 ontbonden. Ton Scherpenzeel speelde daarna enige tijd bij de Britse band Camel en de Nederlandse band Earth & Fire, om later de muzikale begeleider van cabaretier Youp van 't Hek te worden.
Na een korte reünie voor het televisieprogramma Classic Albums in 1997 kreeg de band een echte nieuwe impuls in 1999 toen de band door De Kast werd gevraagd als gast-band met hen op te treden. In 2000 kwam het album Close to the fire uit, dat een voltooiing was van reeds in 1995 gestarte opnamen, waar in eerste instantie niet Max Werner, maar Alex Toonen (ex-For Absent Friends) als zanger bij betrokken was. Inmiddels bestond de band uit Scherpenzeel, Werner (weer als zanger), Veldkamp, Koopman en Rob Winter. Voor de optredens werd een tweede zanger aangenomen: Bert Heerink. Aan het einde van het jaar maakten de aanhoudende gezondheidsproblemen van Werner het onmogelijk om nog langer deel uit te maken van de band en Heerink werd de nieuwe leadzanger. Een nieuw bandlid werd gevonden in Rob Vunderink (uit Diesel), die gitaar speelde en de tweede zanger werd.
In 2001 kwamen twee nieuwe albums uit: "Chance for a LIVE time" (een live-album) en "Night vision". In 2003 werd de helft van het album "Merlin" opnieuw opgenomen onder de naam "Merlin: Bard of the Unseen" (met een groot aantal nieuwe nummers) en volgde een theatertournee. Winter gaf aan zijn werk bij Kayak niet meer te kunnen combineren met zijn werk als gitarist bij Marco Borsato en verlaat de groep. Joost Vergoossen wordt door Winter voorgesteld als nieuwe gitarist voor de band, welke inderdaad kort daarna tot de band toetreedt. Ook is een extra zangeres gevonden in Cindy Oudshoorn. In 2003 wordt een dubbel-dvd uitgebracht met opnamen van de tournee.
In 2005 bracht de groep een nieuwe rockopera uit: "Nostradamus: Fate of Man". Deze rockopera verscheen in zijn geheel op een dubbel-cd, en in een ingekorte versie op een enkele cd: "Excerpts from Nostradamus" en werd gevolgd door een theatertournee. Oud Kayak leadzanger Edward Reekers en Syb van der Ploeg, zanger van De Kast, waren tijdens deze tournee opvallende namen. Andere rollen waren weggelegd voor Monique van der Ster, Marc Dollevoet, Marjolein Teepen en Marloes van Woggelum. Bert Veldkamp werd bij het begin van deze tournee vervangen door Jan van Olffen. In december 2005, vlak voor de aangekondigde opnames van een dvd met de Nostradamus-show, maakte Bert Heerink bekend uit de band te stappen.
In 2006 kondigde de band een akoestische tournee aan die van start is gegaan op 24 augustus van dat jaar. Edward Reekers keerde nu definitief terug in de band, maar deelde de leadzang met Cindy Oudshoorn. Van deze akoestische tournee is in 2007 een live-cd uitgebracht onder de naam "KAYAKoustic live". Op 4 januari 2008 kwam de volgende studio-cd uit: "Coming up for Air".
Begin 2008 ging de band op "The anniversary tour" ter gelegenheid van het 35-jarig jubileum van de eerste single. Het laatste optreden van deze tournee vond op 7 oktober 2008 plaats in Paradiso. Dit concert bevatte tevens een reprise van
Comments # 0