Post Description

“Brightly Painted One” is een hele mooie uit 2014 en naar mijn mening een iets minder bijzonder album “Some Were Meant For Sea” uit 2011.

De recensie botweg vertaald uit het Engels door Google translate, levert wel grappige zinnen op.

Het derde album van Tiny Ruins uit Auckland komt na een jaar experimenteren in de studio en bouwt voort op het minimalisme van eerdere records.
Opener, single en titeltrack 'Olympic Girls' wordt ondersteund door een wielerrefrein, terwijl percussie zich onderbreekt met holle tikken en glinsterende valpartijen terwijl het parcours groeit. Het zet de toon voor een album met vertrouwen in zijn kwetsbaarheid en luxueus in een groter geluid.
De vluchtige schoonheid en het oogwenkwonder van najaar avonden verlicht in een helderwit moment worden bezweken op 'Sparklers', een flikkerende toon aan de buitenkant van 'Hologrammen' die iets digitaal brengt aan de zachte, akoestische geluiden elders. 
Er is de folky ballade van Simone Felice en de kortstondige andere wereldlijkheid van Marissa Nadler resoneert door dichterbij 'Cold Enough To Climb'.

Zittend ergens tussen folk, blues en easy listening, is er een laid-back maar experimentele toon voor 'Olympic Girls', terwijl lagen van instrumentatie wervelen rond de rijkdom van Fulbrook's stem. Verstrikt in kortstondige beelden, wordt het onaantastbare maar diepgevoelde geheel verkend op een album dat je zelfs op de koudste dagen opwarmt.

Kortom het is gewoon fijne luistermuziek.

Enjoy